خیابان

نــوشــته هـــای مــــرد تـنهـای شــــب

ــگاهـــــــــــــی دلـــــــــم بــــــرای مـــــــرد تـنــــهای شـــب تـــــــنـگ میـــشود

خیابان...

نــوشــته هـــای مــــرد تـنهـای شــــب

ــگاهـــــــــــــی دلـــــــــم بــــــرای مـــــــرد تـنــــهای شـــب تـــــــنـگ میـــشود

خیابان...

در جنگی میان بودن ونبودن
وقتی،
نقاب چشم ش به سوی دشمن افتاد
وناگفته حرف هایش
برسر زبان  دشمن،
صد حرف نشانه رفت
میان اغوش هایی که سوختند
وبیچاره قلبی که
از نگاهی غضب الود
خونش، بجوش‌شد،

خیابان...

شبانگاهی  دلی،
 به نماهنگ صدایی که
 میپیچد درسکوت،
و
ذِهنی را آغشته به خِفَت اَندوه
 همچو دٌشنه در  قاب کهنه دلی
همچو اواری از سرنوشت  بر جانش،
آواز میخواند سکوتش را...

خیابان...

---

---

---

---

---

---

---

---

---

جنگلی سر سپرده
به آواز،
و
دارکوبی خسته از تقلا
خسته ی غربت است
و
تنهایی بی یار
صدای جغد پیر جنگل،
پیچیده در،
شاخه ی درخت شکسته
بازیگوشی، پروانکی
بر روی گلبرک تازه شکفته
میگوشد جنگل صبگاها
پچ پچ عاشقانه ی
دو‌ درخت معشوق بهم،
و
تازه میشود
روزگار دور ش،
و
اندوهی از غربت

---

---

---

---

---

---

---

---

 

خیابان...

مرگ من فرا خواهد رسید برساحل گورستانی خموش
و پایانی پراز انتظار
ازدحامی از کینه و نفرت
مرگ من ،آبی بر خاکستر ریختن است
بر روان خاکی سرد مزار،
مینوازد باد،
وپایان میابد سزنوشتی متزلزل
و اما اکنون،
به وقت قوقای یک سکوت
و دردی مانده در دل
و فراموشی غزل ها
و انچه در این‌قاب سرنوشت بود،
پایان بود ،
تلخ‌تر‌از سیمای دلنشین مجنونی
وشیرین‌تر از تلخی دلتنگی ها...

خیابان...

در خلوت خیابانی خدارا دیدم،

لبخند به لب داشت

و پی شادی جوانکی پرسه میزد

خیابان...

مانند کودکی در جنگ،
اندوهگین،
وکلبه ای اسیر دست سرباز ی از،دشمن
تنهایی،پرستویی در سوگ‌ عشق
وقصه های تکراری در گوش دیوار،
صوت بلبلان لاله زار
و موج سکوت اسارتگاه،
وخروش هرصبح چلچله ها
وستاره‌ای درحال‌مرگ

خیابان...

در پشت نقاب شب،تیک‌تاک‌ساعتملحفه ای‌سپید وتختی  کنارپنجرهومرور  یک رویاتک فشنگ،اسحله ی دیوارغم پنهانی  چشم هایشو سکوتی که  از زبان جاری شدصدای ماشه ی  کشیده شدهودست هایی سردوجسمی به تنگ آمدهذهنی الوده خیابان...ادامه مطلب

---

---

---

جنگلی‌آسوده از غبار
و
کلبه ی مخروب قدیمی،
سرگذشت غمبار ،
و دردی جانکاه
تنهایی مفرد معشوق
رهایی بخش ز، دام عشق
بهار‌ ، ز چه پروار است؟
مگر نه سوز،زمستان بود انروز
غافل از سردی خموش بهار،
و برفی‌زمستانی آغوش ها،
اه جنگلی دل شکسته
زخمی ،رهگذران خوشپوش
ساده اندیشی درختی،
زغوغای درون
جنگلی آسوده از صوت ها
و کلبه ای خفته ز،غم ها

---

---

---

---

---

 

خیابان...